Alanya, Alanya.....

Çok heves ettim yazmak için, ama ilk yazımdan sonra nasılda unutmuşum buraları? Ahmet Hoca "Blog Yazılacaaak" diye ferman buyurmuş, o zaman benim de bir şeyler karalamamın vakti gelmiş demektir :)  Çok fazla ilginç ve komik anım var, ama en büyük problem veritabanıma sorgumu yolladığım zaman hepsini eksik getirmesi, zaten burayı açmamdaki amaç buydu. Ama taşlar yavaş yavaş yerine oturacak :)

Şimdi Anamur'daki arkadaşlarıma gitmek istiyorum, aslında başrolde en yakın arkadaşım Ozan var. Bizim oranın gençlerinde vardır; "Hadi Alanya'ya gidip gezelim" muhabbeti. Bunu gerçekleştirmek hem yorucudur, hem de gereksiz, ama 10 yıldır yaşadığın 50bin nüfuslu bir şehirde ne kadar eğlenebilirsiniz ki, farklı bir şeyler olması şart değil mi? Başka mantıklı bir sebep göremiyorum açıkçası.

Fengchi... Muhtemelen bir çok insan bu markayı duymadı. O kadar kaliteli değil, motorları hantal ve biçimsiz, sürat ve toplam hızı ise vasatı aşamamış bir motorsiklet markası. Ama benim gözümde macera anlamına geldiğini söyleyebilirim. Hakkını yemek istemiyorum, "düldül" misyonunu fazlasıyla tamamladı bu minik metal yığını :)

 Çok sıcak bir yaz günü, muhtemelen ağustosun ortalarındayız. Telefonun sesine uyanıyorum. Telefonun diğer ucunda her sabah erken kalkan Ozan, "Orta hadi kalkta Alanya'ya gidelim." diyor, sanki sürekli yaptığımız bir eylemmiş gibi :) Tamam ortak ben bi yarım saate hazırlanırım diyorum. Arada şifreli konuşuluyor ve yalanlar hazırlanıyor, çünkü kimsenin bunu öğrenmesini istemiyoruz :) Saat 10 gibi Ozan bize geliyor, beni alıyor. Ören yolundan yardırmaya başlıyoruz. ilk 3 kilometre çok komik geliyor ikimize de sürekli gülüyoruz. Eğer Antalya-Mersin arasını gittiyseniz muhtemelen oradaki falezleri, uçurumları, keskin ve eğimli virajları, çok eskiden kalmış ve bazı yerlerinde 2 büyük aracın beraber geçemediği yolu hatırlıyorsunuzdur. Biz ise altımızda Ozan'ın "canafarı" ile bu yolları aşmaya başlamıştık bile. İkimiz bir araya geldiğinde sürekli konuşacak bir şeyler üretiriz, o yüzden 3 saatlik yolun bir dakikası bile sıkıcı gelmedi.  :)  İlk yarım saat sonunda Fengchi üzerinde güneş gözlükleriyle yarı çıplak 2 genç olarak tam turist moduna girdik. Ama düşünemediğimiz bir nokta vardı: Güneş en tepeden bize el sallarken biz yer fıstıkları gibi kavruluyorduk :P . Sağımızda dağ, solumuzda ise uçurum olmasını olumsuzluk olarak saymıyorum bile, aksine işin manzarasındayız biz :)  Yol kenarındaki gölgelere sığınıp mavinin uçsuz ve bucaksız derinliklerinde kaybolmak için yeterince yer mevcut.

 Neredeyse tüm yol boyunca böyle gidiyoruz ama planlamadığımız bir şey vardı. Açıkta olan sol tarafımız kıpkırmızı olmuşken, sağ tarafımız bir İskandinav teni gibi beyaz kalmıştı. :) Bir de motosiklet üzerinde arkada oturuyorsanız sürekli önünüzdeki kişinin konuşma çabasının ve hevesinin getirdiği salya yağmuruna maruz kalabiliyorsunuz :P

 Alanya'ya 30 km kalana kadar bir problemimiz yoktu. Bir benzin istasyonunda durunca aç, susuz ve ihtiyaçlarımız olduğumuzu fark anca fark edebildik. :) Tabi 2 saat yoldan sonra ben her zamanki gibi "Oğlum biz deli miyiz?, neden böyle bir şey yaptık?" gibi klasiklerime başlamıştım, zora geldim mi sürekli yaparım :) Ozan bu konuda sabırlıdır, gerçi benim de fazlasıyla nazım geçiyor diye düşünüyorum, yanılıyor muyum acaba? :P Kabul ediyorum, her şeye rağmen kesinlikle değerdi ama bir daha yapacağımın garantisini veremem. :)

Sadece yol maceramı paylaşmak istedim, sonrakiler bir şehirde yapılabilecek sıradan işler. Sonuç olarak yine azıcık para ve biraz cesaret ile yine kendi maceramızı yaratmıştık, akşama kadar gezdik ve Alanya'nın tadını çıkarttık. Bu arada dönerken Fengchi bendeydi ve ilk defa bir motorlu taşıtı şehirler arası kullanıyordum, o 3 saatlik zevk paha biçilemezdi diyebilirim. :)

Yıllar sonra farkedilen detay: Benim bu çocukla çok çok çok az fotografım varmış....